ការកកើតរថយន្តដំបូងលើសាកលលោក
ចាប់ពីចុងសតវត្សរ៍ទី១៧ បណ្ដាវិស្វករនៅតំបន់អឺរ៉ុបចាប់ផ្ដើមធ្វើការជួសជុលគ្រឿងម៉ាសីុនដែលជាប្រភពផ្ដល់ថាមពលដល់យានជំនិះផ្សេងៗក្នុងនោះគ្រឿងយន្តដែលដើរដោយចំហាយទឹក,ចំហេះនិងអគ្គិសនីត្រូវបានគេព្យាយាមផលិតនៅពាក់កណ្ដាលសតវត្សរ៍ទី១៨។ រីឯសតវត្សរ៍ទី១៩ មិនទាន់មានភាពប្រាកដប្រជានៅឡើយពីប្រភេទម៉ាសីុនដែលអាចនឹងផ្ដល់អានុភាពគ្រប់គ្រាន់លើប្រតិបត្តិការរបស់រថយន្ត ។
ដំបូងឡើយរថយន្តដើរដោយថាមពលអគ្គិសនីទទួលបានការពេញនិយមប្រើប្រាស់ច្រើនជាងគេបំផុត ប៉ុន្តែនៅគ្រានោះអាគុយដែលជាសមាសភាគផ្សំរបស់រថយន្តពុំទាន់មាននៅឡើយដែលអាចនឹងអនុញ្ញាតឱ្យរថយន្តផ្លាស់ទីបានក្នុងអត្រាល្បឿនលឿនឬចម្ងាយផ្លូវធ្វើដំណើរឆ្ងាយ ។ បើទោះជាការកត់ត្រានៃកម្រិតល្បឿនខ្លះៗត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយរថយន្តប្រើថាមពលអគ្គិសនីក៏ដោយក៏វានៅតែមិនស្ថិតនៅក្នុងផលិតកម្មនៃទសវត្សរ៍ដំបូងក្នុងសតវត្សរ៍ទី២០ឡើយ។ ចំណែករថយន្តដែលដើរដោយចំហាយទឹកត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ក្នុងសតវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩២០ ។ ប៉ុន្តែទោះយ៉ាងណាតម្លៃម៉ាសីុនទាំងការផលិតនិងថែទាំគឺមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបានទៅនឹងម៉ាសីុនដែលប្រើថាមពលឧស្ម័នឡើយ។ យ៉ាងណាមិញម៉ាសីុនរថយន្តដែលដើរដោយប្រព័ន្ធចំហេះបានបោះបង់ចោលនូវការប្រកួត ប្រជែងជានិរន្តរ៍ ។
ផលិតកម្មរថយន្តលក្ខណៈមាត្រដ្ឋានពាណិជ្ជកម្មបានចាប់ផ្ដើមឡើងនៅប្រទេសបារាំងក្នុងឆ្នាំ១៨៩០ ។ ឯផលិតកម្មលក្ខណៈជំនួញនៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានចាប់ផ្ដើមឡើងនៅសតវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩០០ ហើយវាក៏មានអាយុកាលស្របាលគ្នាទៅនឹងតំបន់អឺរ៉ុបផងដែរ ។ ដើមសតវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩០០ សហរដ្ឋអាមរិកមានក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តប្រហែល២.០០០ក្រុមហ៊ុន ។ មកដល់ឆ្នាំ១៩២០ បរិមាណក្រុមហ៊ុនបានថយចុះប្រមាណជា១០០ក្រុមហ៊ុនហើយឆ្នាំ១៩២៩ថយមកនូវ៤០ក្រុមហ៊ុន ។ ក្រោយមកក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៧៦សហរដ្ឋអាមេរិកមានសមាគមក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តដែលមានសមាជិកត្រឹមតែ១១ក្រុមហ៊ុនប៉ុណ្ណោះ ។ ស្ថានភាពដូចគ្នានេះក៏បានកើតមានឡើងនៅក្នុងតំបន់អឺរ៉ុបនិងជប៉ុនដែរ ។
ដោយឡែករថយន្តដំបូងគេត្រូវបានផលិតឡើងសម្រាប់សេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សជាច្រើននៅសហរដ្ឋអាមេរិកជាមួយនឹងកម្លាំងម៉ាសីុន២សេះ ហើយក្នុងចំណោមពួកវាទាំងនោះមាន៤២៥គ្រឿងលក់បានក្នុងឆ្នាំ១៩០១ និង៥.០០០គ្រឿងក្នុងឆ្នាំ១៩០៤ ម៉ូដែលនេះគឺនៅតែត្រូវបានគេឱ្យតម្លៃដោយអ្នកប្រមែប្រមូលពន្ធរថយន្ត ។ ក្រុមហ៊ុននេះបានថ្កុំថ្កើងរុងរឿងនិងមានការទទួលស្គាល់ពីមជ្ឈដ្ឋានខាងក្រៅចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩០៤ ដល់ឆ្នាំ១៩០៨ដែលនៅគ្រានោះមានក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តប្រមាណជា២៤១បានឈានជើងចូលប្រឡូកក្នុងកិច្ចការជំនួញនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ។
ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងនោះFord Motor Company ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩០៣ ហើយបានដាក់លក់រថយន្តដំបូងគេរបស់ខ្លួននៅថ្ងៃទី២៣ កក្កដា ឆ្នាំដដែល ។ ក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តបាន១.៧០០គ្រឿងក្នុងអំឡុងពេលនៃការប្រឡូកទីផ្សាររបស់ខ្លួនពេញមួយឆ្នាំដំបូង ។
នៅគ្រានោះលោក Henry Ford បានផលិត ម៉ូដែលT ជារថយន្តមានតម្លៃធូរថ្លៃនិងជួយសន្សំសំចៃបានច្រើនចំពោះប្រជាជនអាមេរិកដែលមានជីវភាពមធ្យម ។ បន្ទាប់មកនៅឆ្នាំ១៩២០ រថយន្តយីហោFord របស់លោកក៏លក់់ដាច់បានជាងមួយលានគ្រឿង ។
នៅដើមសតវត្សរ៍នោះរថយន្តបានបោះជំហានចូលទៅក្នុងទីផ្សារដឹកជញ្ជូនដែលជាគ្រឿងកម្សាន្តរបស់អ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភ។ ម្យ៉ាងទៀតវាបានប្រែក្លាយទៅជាគ្រឿងយន្តដែលកាន់តែមានការពេញនិយមក្នុងចំណោមប្រជាជនទូទៅពីព្រោះថាវាបានផ្ដល់ឱ្យនូវសេរីភាពនិងផាសុកភាពក្នុងការធ្វើដំណើរទៅកន្លែងណាឬពេលណាតាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកដំណើរ ។ ដោយសារតែតម្លៃលក់ចេញធូរថ្លៃនិងសមាមាត្រទៅនឹងលទ្ធភាពរបស់ប្រជាជនក្នុងតំបន់បានធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាជាច្រើនងាកមកប្រើប្រាស់រថយន្តជាមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនដ៏ទូលំទូលាយជំនួសសេះវិញ ។ ហើយបន្ទាប់មកមានពលរដ្ឋជាច្រើនរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកបានបង្កើតច្បាប់យកពន្ធលើប្រេងឥន្ធនៈដើម្បីនាំយកថវិកាប្រើប្រាស់សម្រាប់សាងសង់ថែទាំបណ្ដាញផ្លូវជាតិ (Highway)ដែលជាការជួយជ្រោមជ្រែងដល់ប្រព័ន្ធផ្លូវទាំងនេះសម្រាប់រថយន្ត ។
ប្រជាប្រិយភាពរបស់រថយន្តបានប្រែប្រួលយ៉ាងជាក់លាក់ជាមួយនឹងកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋមួយនេះនៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការរីកចម្រើនបន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី១ ប៉ុន្តែក៏មានការធ្លាក់ចុះភ្លាមៗដែរអំឡុងពេលនៃការធ្លាក់ចុះដុនដាបនៃសេដ្ឋកិច្ចស្របពេលដែលភាពអត់ការងារធ្វើមានកម្រិតខ្ពស់ ។ ឯសង្គ្រាមលោកលើកទី២បានឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យឃើញពីការកើនឡើងដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នៃអ្នកប្រើប្រាស់ដោយសារតែអ្នកមានការងារធ្វើមានកម្រិតខ្ពស់ហើយរថយន្តគឺគ្រឿងយន្តដ៏កម្រមាន ។ កំណើនយ៉ាងលឿននៃអ្នកមានរថយន្តប្រើប្រាស់ក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ជាពិសេសនៅក្នុងតំបន់លោកខាងលិចនិងសហរដ្ឋអាមេរិកបានបង្ហាញឱ្យឃើញនូវចំណូលចិត្តនៃការប្រើប្រាស់រថយន្តរបស់ប្រជាជន ។ ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមនោះគ្រឿងម៉ាសីុន ប្រេងឥន្ធនៈនិងសម្បកកង់រថយន្តគឺមានការខ្វះខាតក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ ។ ជាងនេះទៅទៀតគឺពុំមានការលើកទឹកចិត្តនូវតម្រូវការឡើយនៅពេលសង្គ្រាមបានបញ្ចប់ហើយក៏ពុំទាន់មានសមត្ថភាពផលិតកម្មគ្រប់គ្រាន់ ខណៈដែលរោងចក្រជាច្រើនបានបិទទ្វារក្នុងសង្គ្រាម ។ នៅគ្រានោះគឺមនុស្សម្នាទាំងឡាយបានសន្សំប្រាក់ទុកនិងចំណាយតិចតួចប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ការទិញរបស់របរដែលចាំបាច់ ។
ប្រវត្តិវិទូបានលើកឡើងថា លោក Henry Ford ជាមនុស្សចូលចិត្តសេរីភាពនិងសាមញ្ញពីការដាក់កំហិតនៃភូមិសាស្ត្ររបស់ពួកគេ ។ រថយន្តរបស់លោកបានបង្កើតឡើងនូវវត្ថុចល័តដែលផ្អែកលើមាត្រដ្ឋានពុំធ្លាប់មានពីមុនមកហើយក៏មានឥទ្ធិពលលើទម្លាប់នៃការរស់នៅនឹងប្រពៃណីសង្គមដែលមិនចេះចប់មិនចេះហើយ ។ កាលពីមុនគេប្រើសេះជាយានជំនិះនិងជំនួសឱ្យមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនក៏ដូចជាការធ្វើដំណើរក្នុងចន្លោះពី១៦គីឡូម៉ែត្រទៅ២៤,១៦គីឡូម៉ែត្រ និងចម្ងាយផ្លូវលើសពីនេះក្នុងការធ្វើដំណើរទៅកាន់កសិដ្ឋានរបស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាមធ្យោបាយធ្វើដំណើរបែបនេះហាក់ដូចជាខាតបង់ពេលវេលាច្រើនទើបក្រោយមកមានការប្រើយានយន្តនិងការត្រួសត្រាយផ្លូវចន្លោះពីទីប្រជុំជននិងតំបន់ជនបទជាហូរហែស្របតាមបរិបទសេដ្ឋកិច្ចនិងជីវភាពរស់នៅរបស់សង្គម ។ ម្យ៉ាងទៀតបណ្ដាកសិករទាំងឡាយក៏អាចងាយស្រួលក្នុងការដឹកជញ្ជូនកសិផលរបស់ខ្លួនប្រកបដោយការសន្សំសំចៃទៅកាន់តំបន់ទីក្រុងនៅពេលផ្លូវជាតិនិងរថយន្តមានការទទួលស្គាល់យ៉ាងទូលំទូលាយហើយនោះ ។ លើសពីនេះទៅទៀតគ្រឹះស្ថានសិក្សាក៏ដូចជានៅតាមសាលារៀនក្នុងតំបន់មន្ទីរពេទ្យក៏អាចធ្វើដំណើរបានដោយរថយន្តក្រុងឬរថយន្តផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ ។
មុននឹងមានការកកើតឡើងនូវរថយន្តទាំងអ្នករស់នៅនិងអ្នកធ្វើការក្នុងទីក្រុងឬជនបទគឺពុំសូវមានសកម្មសេដ្ឋកិច្ច ឬមានអ្នករស់នៅប៉ុន្មានឡើយលុះពេលមានហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្លូវនិងរថយន្តក៏បាននាំមកនូវកំណើននៃការរស់នៅជាយក្រុងពីព្រោះវាបានអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកទាំងនោះអាចប្រកបការងារចិញ្ចឹមជីវិតបានយ៉ាងល្អប្រសើរតាមរយៈមធ្យោបាយធ្វើដំណើរនេះ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះការងារថ្មីៗជាច្រើនក៏បានរីកលូតលាស់ជាបន្តបន្ទាប់ក្រោយពីភាពទូលំទូលាយនៃការជឿជាក់លើមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនជារថយន្ត ។ ក្នុងនោះមានកសិករមួយចំនួនក៏បាននាំកសិផលរបស់ពួកគេមកកាន់ទីផ្សារទាន់ពេលវេលាផងដែរ ៕
កែសម្រួលដោយៈMr365
